Separacja – warstwy odcinające

Wszędzie tam, gdzie w trakcie prowadzenia robót budowlanych przewidziano ułożenie dobrej jakości kruszywa bezpośrednio na gruncie rodzimym o niskiej nośności, bez jego ulepszenia spoiwem, zachodzi konieczność skutecznego odseparowania tych dwóch materiałów, w sposób trwale zapobiegający ich mieszaniu. Brak trwałej separacji prowadzi do zanieczyszczenia kruszywa drobnymi ziarnami gruntu i tym samym do obniżenia jego nośności warstwy. W skrajnie trudnych warunkach istnieje ryzyko, że już na etapie wbudowywania kruszywa, jego część zmiesza się ze słabym gruntem rodzimym i nastąpi zmniejszenie efektywnej grubości warstwy kruszywa.

Oddzielenie warstwy kruszywa od podłoża uzyskuje się obecnie przede wszystkim dzięki zastosowaniu geotekstyliów – geowłóknin oraz geotkanin. W niektórych przypadkach georuszty lub geosiatki stosowane jako wzmocnienie warstwy kruszywa mogą również zapewnić zadowalające odcięcie kruszywa od gruntu podłoża.

Geosyntetyki pełniące funkcję warstwy separacyjnej (odcinającej), zapewniającej mechaniczne oddzielenie kruszywa od gruntu musi charakteryzować przede wszystkim wystarczająca odporność mechaniczna. W przypadku geotekstyliów oznacza to konieczność określenia minimalnej wytrzymałości na rozciąganie oraz wytrzymałości na przebicie, przy uwzględnieniu oddziaływania ostrych krawędzi ziaren kruszywa i nośności podłoża gruntowego. W przypadku georusztów i geosiatek uzyskanie efektu separacji jest związane – podobnie jak i uzyskanie efektywnego wzmocnienia warstwy kruszywa – od prawidłowego doboru wielkości oczek w stosunku do uziarnienia kruszywa.